آقای هاشمی! خطبه‌های ۲۶ تیر ۸۸ خود را به خاطر دارید؟!

هاشمی رفسنجانی که تا چندی پیش بیشتر با خاطرات خود از امام خمینی(ره) تعجب همگان را برمی‌انگیخت، این روزها با اظهارات تأمل‌برانگیز و ضدونقیض خود به سوژه‌ی اول رسانه‌ها تبدیل ‌شده است.

هنوز چند هفته از اظهارات وی مبنی بر «دانشگاه آزاد ملک طلق خداست و دانشگاه آزاد کمترین تخلفات را دارد» آن ‌هم باوجود پروندها‌ی هزاران صفحه‌ای تخلفات این دانشگاه نگذشته است که روز گذشته در اظهاراتی جالب و عجیب ائمه جمعه و تریبون‌های نماز جمعه را مورد نقد قرار داد.

هاشمی رفسنجانی این بار در دیدار اعضای ستاد برگزاری روز جوان‌ گفت: «نماز جمعه یک تریبون سیاسی، عبادی برای نظام است و خطبه های آن به‌جای دو رکعت نماز، ایراد میشود و نباید نگاه باندی داشت و به خاطر امیال جناحی، از کسی تعریف و تمجید کرد و به کسانی توهین کنند و تهمت بزنند.»

اکبر هاشمی در حالی مدعی این مسئله شده که «نباید به تریبون نماز جمعه نگاه باندی داشت و به خاطر امیال جناحی، از کسی تعریف و تمجید کرد» که هنوز اتفاقات آخرین نماز جمعه‌ هاشمی رفسنجانی در ۲۶ تیر ۸۸ از خاطر مردم انقلابی ایران نرفته است.

هاشمی رفسنجانی آن روز به‌نوعی مردمی‌ترین و انقلابی‌ترین حرکت مردم مظلوم کشور را زیر سؤال برد و با حمایت از جناحی خاص، تهمت و تردید جریانی خاص که از بیرون از کشور تغذیه می‌شدند را به همه‌ی مردم نسبت داد و گفت «تردید مانند خوره به جان ملت! افتاده است.»

البته آقای هاشمی شاید فراموش کرده باشد اما مردم انقلابی ایران به یاد دارند که وی در آن نماز جمعه در حمایت از فتنه‌گران، عده‌ای آشوبگر آن‌ هم در چند خیابان تهران را بخش زیادی از ملت فهیم ایران دانست و با دمیدن در آتش فتنه، نظام را متهم به تقلب در انتخابات کرد …

هاشمی در آن نماز جمعه حتی به این حد هم بسنده نکرد و خواستار آزادی آشوبگرانی شد که برای هفته‌ها خیابان های تهران را به آتش کشیده و به جان و مال و ناموس مردم حمله‌ور شده بودند!

البته این سخنان چندان هم از هاشمی بعید نیست چراکه به نظر وی شعارهای مردم در حمایت از نظام و رهبری سر می دهند هم باندی و جناحی است، کما اینکه در آن نماز جمعه نیز وقتی مردم شعار «ای رهبر آزاده آماده‌ایم آماده» و «ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند» را سر می‌دادند، هاشمی در پاسخ به مردم گفت: جایگاه نماز جمعه و قداست آن با اظهارات و شعارهایی که جنبه عمومی و اصولی ندارد،‌ نباید آلوده شود.

شاید بتوان خط تخریبی جدید هاشمی علیه ائمه جمعه کشور و تریبون‌های نماز جمعه را نشانه‌ای از استیصال وی در عدم همراهی خطبای نماز جمعه با افکار و عقاید وی دانست. حال باید از آقای هاشمی که هیچ‌گاه از فتنه ۸۸ اعلام برائت نکرد، پرسید آیا حمایت از رهبری، پای مطالبات مردم ایستادن، صیانت از رای مردم در سال ۸۸ توسط شورای نگهبان و شعار علیه فتنه گران، کاری باندی و جناحی است؟!

تاریخ انتشار: دوشنبه ۱۳۹۳/۰۳/۱۹ - ۱۴:۰۵

چاپ این مطلب

هاشمی رفسنجانی که تا چندی پیش بیشتر با خاطرات خود از امام خمینی(ره) تعجب همگان را برمی‌انگیخت، این روزها با اظهارات تأمل‌برانگیز و ضدونقیض خود به سوژه‌ی اول رسانه‌ها تبدیل ‌شده است.

هنوز چند هفته از اظهارات وی مبنی بر «دانشگاه آزاد ملک طلق خداست و دانشگاه آزاد کمترین تخلفات را دارد» آن ‌هم باوجود پروندها‌ی هزاران صفحه‌ای تخلفات این دانشگاه نگذشته است که روز گذشته در اظهاراتی جالب و عجیب ائمه جمعه و تریبون‌های نماز جمعه را مورد نقد قرار داد.

هاشمی رفسنجانی این بار در دیدار اعضای ستاد برگزاری روز جوان‌ گفت: «نماز جمعه یک تریبون سیاسی، عبادی برای نظام است و خطبه های آن به‌جای دو رکعت نماز، ایراد میشود و نباید نگاه باندی داشت و به خاطر امیال جناحی، از کسی تعریف و تمجید کرد و به کسانی توهین کنند و تهمت بزنند.»

اکبر هاشمی در حالی مدعی این مسئله شده که «نباید به تریبون نماز جمعه نگاه باندی داشت و به خاطر امیال جناحی، از کسی تعریف و تمجید کرد» که هنوز اتفاقات آخرین نماز جمعه‌ هاشمی رفسنجانی در ۲۶ تیر ۸۸ از خاطر مردم انقلابی ایران نرفته است.

هاشمی رفسنجانی آن روز به‌نوعی مردمی‌ترین و انقلابی‌ترین حرکت مردم مظلوم کشور را زیر سؤال برد و با حمایت از جناحی خاص، تهمت و تردید جریانی خاص که از بیرون از کشور تغذیه می‌شدند را به همه‌ی مردم نسبت داد و گفت «تردید مانند خوره به جان ملت! افتاده است.»

البته آقای هاشمی شاید فراموش کرده باشد اما مردم انقلابی ایران به یاد دارند که وی در آن نماز جمعه در حمایت از فتنه‌گران، عده‌ای آشوبگر آن‌ هم در چند خیابان تهران را بخش زیادی از ملت فهیم ایران دانست و با دمیدن در آتش فتنه، نظام را متهم به تقلب در انتخابات کرد …

هاشمی در آن نماز جمعه حتی به این حد هم بسنده نکرد و خواستار آزادی آشوبگرانی شد که برای هفته‌ها خیابان های تهران را به آتش کشیده و به جان و مال و ناموس مردم حمله‌ور شده بودند!

البته این سخنان چندان هم از هاشمی بعید نیست چراکه به نظر وی شعارهای مردم در حمایت از نظام و رهبری سر می دهند هم باندی و جناحی است، کما اینکه در آن نماز جمعه نیز وقتی مردم شعار «ای رهبر آزاده آماده‌ایم آماده» و «ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند» را سر می‌دادند، هاشمی در پاسخ به مردم گفت: جایگاه نماز جمعه و قداست آن با اظهارات و شعارهایی که جنبه عمومی و اصولی ندارد،‌ نباید آلوده شود.

شاید بتوان خط تخریبی جدید هاشمی علیه ائمه جمعه کشور و تریبون‌های نماز جمعه را نشانه‌ای از استیصال وی در عدم همراهی خطبای نماز جمعه با افکار و عقاید وی دانست. حال باید از آقای هاشمی که هیچ‌گاه از فتنه ۸۸ اعلام برائت نکرد، پرسید آیا حمایت از رهبری، پای مطالبات مردم ایستادن، صیانت از رای مردم در سال ۸۸ توسط شورای نگهبان و شعار علیه فتنه گران، کاری باندی و جناحی است؟!

نظرات

ali گفته :

خرداد ۲۲, ۱۳۹۳ در ۲:۵۳ ب٫ظ

ما فرفره نداشتیم. بچه‌های کدخدا داشتند اما همبازی ما نبودند که دست ما بدهند. مسعود و مجید نقشه‌اش را کشیدند و مصطفی بند و بساطش را جور کرد. ما که فرفره‌دار شدیم، لبخند نشست روی لبهای بابابزرگ. گفت: «دیدید می‌شود، می‌توانید!»

از ترس بچه‌های کدخدا، داخل خانه فرفره بازی می‌کردیم. مبادا ببینند و به تریج قبایشان بربخورد. اما خبرها زود در دهکده ما می‌پیچید.

خبر که به گوش کدخدا رسید، داغ کرد. گفت: «بیخود کرده‌اند. بچه رعیت را چه به فرفره بازی.» و گیوه‌اش را ورکشیده بود و آمده بود پیش عمو محمد به آبروریزی.

(بعداً شنیدیم که همان روز، کدخدا دم گوش میرآب گفته: «این اول کارشان است. فردا همین فرفره می‌شود روروک و پس فردا چرخ چاه.» بیشتر موتورپمپ‌های آب ده، مال کدخدا بود.)

عمو محمد که صدایمان کرد، فهمیدیم کار از کار گذشته. فرفره را برداشت و گذاشت داخل گنجه. درش را قفل کرد و کلیدش را داد دست بچه‌های کدخدا. که خیالشان راحت باشد از نبودن فرفره.

رفتیم پیش بابابزرگ با لب و لوچه آویزان. فهمید گرفتگی حالمان را. عموها را صدا زد. به عمو محمد گفت: «خودت کلید را دست کدخدا دادی و خودت پس می‌گیری.» عمو محمد مرد این حرفها نبود. همه‌مان می‌دانستیم. بابابزرگ گفت: «بروید و قفل گنجه را بشکنید.» عمو محمود گفت: «کی برایتان فرفره خرید؟ کدخدا؟!» گفتیم: «نه عمو جان! خودتان که می‌دانید، خودمان ساختیم!» گفت: «دیگر بلد نیستید بسازید؟» گفتیم: «چرا!» گفت: «بهترش را بسازید.» و رفت در خانه کدخدا به داد و بیداد. صدای بگومگویشان ده را برداشت. این وسط ما، قفل گنجه را شکستیم و بهترش را ساختیم.

بچه‌های کدخدا فهمیدند. کدخدا گر گرفت. داد زد: «یا فرفره یا حق آب!» و به میرآب گفت که آب را روی زمینهای همه‌مان ببندد. کار سخت شد. عموها از هزار راه ندیده و نشنیده، آب می‌آوردند سر زمین. که کشتمان از بی‌آبی نسوزد. مسعود را گرفتند و کتک زدند. زورمان آمد. مجید به تلافی‌اش، روروک ساخت. کدخدا گفت که گندم و تخم‌مرغ هم ازمان نخرند. مجید و مصطفی را هم گرفتند و زدند. صدای عمو محمود، هنوز بلند بود اما گوشه و کنایه‌ها شروع شد. عمو حسن جمعمان کرد و گفت: «این جور نمی‌شود. هم فرفره شما باید بچرخد و هم زندگی ما.» از بابابزرگ رخصت گرفت و قرار شد برود و با خود کدخدا حرف بزند. وقتی که برگشت، خوشحال بود. گفت: «قرار شده روروک را خراب کنیم اما فرفره دستمان باشد. آنها هم تخم‌مرغمان را بخرند و هم کمی آب بدهند.» بابابزرگ گفت: «کدخدا سر حرفش نمی‌ماند.» عمو حسن گفت: «قول داده که بماند. ما فرزندان شماییم. حواسمان هست!»

بچه‌های کدخدا آمدند و روروک را، جلوی چشمهای خیس ما، خراب کردند. عموحسن آمد و فرفره را گذاشت پیش دستمان و رفت که با کدخدا قرار و مدار بگذارد. دل و دماغی نداشتیم برای چرخاندن فرفره. مهدی گفت: «وقت زانو بغل کردن نیست. باید چرخ چاه بسازیم. کدخدا از امروز ما می‌ترسید نه دیروز فرفره و روروک ساختن‌مان.» بابابزرگ لبخند زد.

عمو حسن هر روز با کدخدا کلنجار می‌رفت. یک روز خوشحال بود و یک روز از نامردی کدخدا می‌گفت. ما می‌شنیدیم و بهش «خدا قوت» می‌گفتیم. بچه‌ها داشتند بالای پشت بام یواشکی چرخ چاه می‌ساختند.

پاسخ
مدیون الحسین ع گفته :

خرداد ۲۲, ۱۳۹۳ در ۱۱:۵۸ ق٫ظ

کسی می آید از یک راه دور آهسته آهسته

شبی هم می کند زینجا عبور آهسته آهسته

غبار غربت از رخسار غمگین دور می سازد

و ما را می کند غرق سرور آهسته آهسته

دل دریایی ما را به دریا می برد روزی

به سان ماهی از جام بلور آهسته آهسته

پیشاپیش ولادت حضرت صاحب عصر ، حضرت مهدی (عج) رو تبریک میگم.

اللهم عجل الولیک الفرج

پاسخ

ویدئو قلم

بررسی ابعاد فرهنگی سند ۲۰۳۰ توسط رحیم پور ازغدی

تصویر روز

انتظار فرج از نیمه خرداد کشم

از وضعتان مطلعم…